«نترس، من مداد هستم که باهات حرف می        زنم. من جادویی        ام.» دختر کوچولو وقتی مطمئن شد کسی نگاهش نمی        کند، یواشکی دستش را برد توی جیبش، مداد را از جیبش بیرون آورد و با بدگمانی به آن نگاه کرد: یک مداد قرمز بود و سرش یک پاک کن داشت.هیچ چیزِ خارق        العاده        ای ندید، حتی نوکش هم شکسته بود. با این حال یک چیز واضح بود: مداد حرف می        زد!نقاشی        هایی که مداد جادویی می        کشد خیلی زود از دل کاغذ بیرون می        آیند و واقعی می        شوند. حالا امیلی که عاشق ببرها و قلعه        ها و داستان        های قرون وسطی و شوالیه        هاست با این مداد چه ماجراهایی خلق خواهند کرد.