بررسی و نقد اندیشه های اوشو به عنوان یکی از عرفان های نوظهور است. اوشو از عارفان و فیلسوفان معاصر هندی است که معتقد است سنت های کهنه دیروزی نمی تواند راهی به سوی معنویت را به انسان مدرن امروزی نشان دهد. وی جست وجوی خداوند را بدون توجه به مساله سکس ناممکن می داند و خود نیز برای این مساله اهمیت بسیاری قایل است. وی کلیساها و تمام اماکن معنوی را خالی از خدا دانسته و معتقد است که محل انجام سکس مملو از خداست. علاوه بر سکس، رقص و سماع، مراقبه و تناسخ، از جمله مبانی اعتقادات او به شمار می رود. نگارنده عرفان اوشو را مصداقی از «عرفان های سکولار» خوانده و سرشار از دعوت به شادبودن، عاشق شدن، جدی نبودن، رقصیدن و آوازخواندن می نامد. در این عرفان نیز مانند تمام عرفان های منهای شریعت، سیاست پدیده پلیدی دانسته می شود.