در کتاب حاضر، به ارزیابی وجود رابطه معنادار و مستقیم بین خودکارآمدی و مؤلفه های سازنده آن، با ریسک پذیری مدیران پروژه اقدام شد. براساس تخمین ها و اطلاعات در دسترس، حجم نمونه آماری برابر ۳۸۴ نفر به دست آمد که از بین مدیران پروژه فعال در محدوده جغرافیایی ایران و در بازه زمانی بهار و تابستان ۱۳۹۶ انتخاب شد. درنهایت تعداد ۴۰۵ پرسشنامه صحیح به دست آمد که بر اساس تحلیل های آماری انجام شده روی این اطلاعات، این نتایج حاصل شد - با اطمینان بالای ۹۹ درصد، ریسک پذیری با خودکارآمدی و هر ۴ عامل تشکیل دهنده آن، رابطه مستقیم و معنادار دارد. بر اساس این نتایج، برای بهبود سطح ریسک پذیری مدیران پروژه، می توان بر روی بهبود سطح خودکارآمدی و مؤلفه های سازنده آن تمرکز کرد.