در پژوهش حاضر، تلاش بر آن است با تکیه بر آثار برجای مانده از «سید محمدعلی داعی الاسلام»، به ویژه فرهنگ پنج جلدی فارسی به فارسی «نظام»، سیر زندگانی، اندیشه و افکار ایشان مورد بررسی قرار گیرد. در عصری که از شکوه دربار «بابریان» در هندوستان خبری نبود، فرهیخته ای مازندرانی در سال 1324 ق به نام سید محمدعلی داعی الاسلام به هندوستان مهاجرت کرد. وی که از سر احساس تکلیف دینی به آن سرزمین مهاجرت کرده بود با بهره گیری از توانایی های معرفتی خویش در تبلیغ عقاید اسلامی، و بسط زبان و ادبیات فارسی به درجة استادی دانشگاه حیدرآباد دکن رسید؛ چنان که در داخل کشور نیز مورد تایید بزرگان زمان خویش قرار گرفت. وی در سال 1371 ق در حیدرآباد دکن درگذشت. علاوه بر شرح زندگی این بزرگ مرد، اشعاری از ایشان به همراه تصاویر و اسناد مربوطه در پایان کتاب ارائه شده است.