گردشگری، یکی از اساسی ترین و مؤثرترین بسترهای گسترش صلح و امنیت در عرصه بین الملل و یکی از راه های تسهیل کننده همزیستی مسالمت آمیز بین جوامع مختلف است. نویسنده در این پژوهش در پی تبیین نقش گردشگری بر همگرایی واحدهای سیاسی و همسایه جمهوری آذربایجان و ایران در محیط استراتژیک و جهانی است. تحلیل داده های کتاب نشان می دهد که موانع داخلی مانند تحریف داخلی حاکمیت ایدئولوژیک، تلاش های دولت – ملت سازی و... در گسترش شکاف ها بین دو کشور مؤثر هستند.