کتاب حاضر، پژوهشی دربارة کارناوال گرایی «میخائیل باختین» است. «کارناوال گرایی» در ادبیات، یکی از برجسته ترین ایده های میخائیل باختین است که زیر مجموعة مباحث فرهنگ عامه و طنز محسوب می شود. باختین سال ها پیش از انتشار کتاب «رابعه و دنیایش»، تاریخچة طنز در ادبیات و اصل کارناوال گرایی در میراث ادبی سرزمین خود را بررسی و تحلیل کرده است. در این کتاب، مطالبی برگرفته از کتاب «رابعه و دنیایش»، از جمله نظرات کلّی باختین دربارة هنر، زبان و فرهنگ عامه، نمودهای فرهنگ طنز عامیانه، انگاره پردازی کارناوالی، بعضی از مضامین کارناوالی همچون مرگ، نقاب، بازی و... و بعضی از نقدهای نظریة کارناوال گرایی آورده شده است. همچنین، کارناوال گرایی باختین در دورة مدرن و به ویژه در آثار شکسپیر، مورد بررسی قرار گرفته است. کارناوال گرایی در این کتاب، در آثاری چون «رویای شب نیمه زمستان»، «رومئو و ژولیت»، «همسران شوخ و شنگ وینزر»، «افسانة زمستان و چشم در برابر چشم» و... به همراه خلاصة نمایش نامه ها مورد تحلیل قرار گرفته است.