این روزهایمان آهنین استاین روزهایمان سیاه آهنیندر سحرگاهان کبودهمدیگر را تشییع می کنیم و کم می آوریم گریستن را برای جنازه های معطل پس پرده تر می شوم دریده تر به پردهو پرندهنقطه آخر هر سرودی می شود.