اولین کار بلند حامد حبیبی، کیلومتر 11 جاده ی قدیم ارومیه به سلماس، روایتی است بی وقفه از زمانی از دست رفته. حبیبی کخ با داستان های کوتاهش بین مخاطبان ادبیات ایران شناخته شده است، در این داستان نیز استراتژی فکری و فلسفی آثار قبلش را پی گییری می کنند. در این روایت با نویسنده ای جوان روبه روییم که به پدیده ها و تاریخ و آدم های پیرامونش حساسیت دارد. او مدام این چهره ها و زمان ها را احضار می کند تا فضای شهری بسازد که انگار در حال انهدام است؛ انهدام زیبایی و جوانی. داستان بلند حبیبی با تاکید بر اهمیت جوانی در معرض زمان قرار گرفته شده، نثری موجز و صحنه هایی قاب گرفته شده، مخاطب خود را به خیال و مکث وا می دارد. متن مملو از وجود متفاوت زیستن است در تهران این روزگار و آدم هایی که بخش های مهمی از هویت شان در نزدیکی یا تناقض با شهر وزمانه شان ساخته شده است. کیلومتر 11 جاده ی قدیم ارومیه به سلماس درباره ی برخورد با واقعیت نامهربان جهان بیرون است و جوانی ای که تلاش می کند مقاومت کند مقابل این هجمه ی تاریخی. حبیبی که پیش از این در کتاب هایی چون پلک ماهی و بودای رستوران گردباز از وجودهای متزلزل نوشته بود، باز هم سراغ قلب بودن می رود وسط شهری بزرگ... .