این کتاب به زندگی، آثار و افکار استاد «محمدکریم پیرنیا» اختصاص دارد. پیرنیا، زاده ۲۵ شهریورماه سال ۱۲۹۹ خورشیدی در شهر یزد است. وی دوران دبستان را در «مدرسه اسلام» گذراند و بعد از تأسیس مدرسه دولتی، در «مدرسه نمره دو» ادامه تحصیل داد. وی پس از طی دوره علمی در «دبیرستان ایرانشهر» یزد برای ادامه تحصیل به تهران آمد. او با وجود آنکه در زمینه ادبیات تحصیل می کرد و در این زمینه موفقیت هایی نیز کسب کرده بود، ادبیات را رها کرده و در کنکور اولین دوره دانشکده هنرهای زیبا، به دلیل علاقه ای که به هنر و معماری داشت شرکت کرد و پذیرفته شد. عدم توجه چندان به معماری ایرانی و تأکید بیشتر بر معماری غربی و آثار اروپایی در دانشگاه های آن زمان، سرانجام پیرنیا را بر آن داشت که تحصیلات خود را در دانشکده هنرهای زیبا ناتمام رها کند و به بررسی ها و تحقیقات فردی خویش متکی شود و تلاش کرد با بررسی بناها و گفت وگو با معماران و استادکاران قدیمی برخی از ویژگی ها و اصول معماری ایرانی را مورد شناسایی قرار دهد و به تدریج حاصل تحقیقات خود را در طی مقالاتی که تدوین نمود، در اختیار عموم قرار داد. محمدکریم پیرنیا در ۹ شهریورماه سال ۱۳۷۶ درگذشت.