در آغاز کتاب دیدگاه تنی چند از صاحب نظران درباره ی رباعیات "ایرج زبردست" آورده شده سپس منتخبی از رباعیات او با خط نستعلیق به چاپ رسیده است. کتاب با این رباعی آغاز می شود: صد بار به سنگ کینه بستند مرا / از خویش، غریبانه گسستند مرا / گفتند همیشه بی ریا باید زیست / آیینه شدم، باز شکستند مرا.