مجلد دوم از مجموعة «تاریخ هنر ایران» به موسیقی، سماع، رقص و بازی، نقاشی و پیکرتراشی یا مجسمه سازی اختصاص دارد. نگارنده در آغاز هر بخش به معرفی و تعریف هنرها پرداخته، سپس تاریخ آن هنر را از گذشته های دور تاکنون در ایران بررسی کرده است. وی در بخش موسیقی نخست به موضوع علم یا هنر موسیقی، معنای لغوی و اصطلاحی آن و تعریف علم و هنر موسیقی پرداخته و آنگاه گسترة موسیقی ایرانی از دورة باستان و اشکانیان را تا هنگام تاسیس مدرسة عالی موسیقی در اسفندماه سال 1320 خورشیدی ذکر کرده است. موسیقی معنوی و مذهبی،  شروه خوان، سماع در طریقت های عرفانی، مکاتب نقاشی عصر صفویه، ویژگی های نقاشی و نگارگری ایران در دوران اسلامی، نقاشی قهوه خانه ای، و مجسمه سازی در ایران قدیم تا دوران معاصر از جمله مباحث کتاب است.