باید میان دموکراسی همچون سامانی از ارزش ها و دموکراسی همچون مجموعه ای از ترتیبات نهادی،همخوانی بر قرار باشد.این امر را وقتی می توانیم به بهترین نحو مشاهده کنیم که هم تاریخ ارزش ها و هم تاریخ نهادهایی را که دموکراتیک خوانده شده اند مد نظر قرار دهیم.همواره باید به یاد داشته باشیم که ما اصطلاحی را به کار می بریم که در بیش تر جوامع و در قسمت اعظم تاریخ بشری هیچ معنایی نداشته است وبا این که بیش تر دولت های دنیای مدرن احساس نیاز می کنند تا خود را دموکراتیک بنامند اغلب در مرز و یا فراسوی حدود خارجی کاربرد اصلی و تاریخی این اصطلاح جای می گیرند.
در این کتاب سه حکایت نسبتا متفاوت و به موازات هم جریان دارند.نخست دموکراسی همچون نظریه دولت دوم دموکراسی به مثابه مجموعه ترتیبات نهادی یا دستگاه های قانونی،سوم دموکراسی همچون شکلی از رفتار.