نویسنده در این داستان به زبانی ساده، توام با نمونه هایی از طنز، به محرومیت های نسل جوان چین در دوران "انقلاب فرهنگی "مائوتسه دون اشاره  می کند .دو نوجوان چینی به یکی از مناطق محروم اعزام شده تا علوم فنی  و صنعت را بیاموزند تا از این طریق با زندگی روستایی و محرومیت های آنان  آشنا شوند .تحصیل یکسویه در آموزشگاه های شبانه روزی سبب گردید تا افراد  از دسترسی به کتاب های علوم انسانی، به ویژه رمان های برجسته، محروم بمانند . یک روز یکی از این دو نوجوان، چمدانی را پیدا می کند که در آن آثار بالزاک  و دیگر نویسندگان برجسته موجود بوده همین امر زمینه آشنایی آنان را با  ادبیات غنی فراهم می سازد .این دو مخفیانه، روزها از پی هم کتاب می خواندند  و یکی از آنان نیز که علاقه ای به یکی از دخترکان بومی پیدا نموده آثار یاد  شده را برای او واگویه می کرد .بدین ترتیب، این دخترک خیاط نیز با اندیشه های  جدید آشنا می شود و مسیر زندگی خود را متاثر از آن تغییر می دهد .