این کتاب بر دو جنبه اصلی «فلسفه زبان» تمرکز دارد: نقش آن در ایجاد چارچوبی نظری برای مطالعه زبان و تحقیق پیرامون مفهوم های بنیادی یعنی ارجاع، معنا، امکان پذیری، گزاره، تصریح و دلالت که برای این مطالعه ضروری و برای کل فلسفه دارای اهمیت است. بخش نخست کتاب نقاط عطف عمده در تحول چارچوب نظریه مطالعه ساختار جامعه شناسی زبان را دنبال می کند و بخش دوم، راه های جدید اندیشیدن به چیستی معنا و چگونگی تمیز آن را از جنبه های کاربرد زبان، مورد بررسی قرار می دهد.