نمایشگاه کتاب امسال برای من فاجعه عجیبی بود: وقتی هیچ کتابی خریدنش حالم رو خوب نمی کرد و فقط عصبی تر می شدم و ناشر های محبوبم حضور نداشتند توی نمایشگاه و نمایشگاه خلوت تر بود و...
واقعا  چنین حالتی صعوه کُشی قدرتمندانه ای بود.
اما یک نکته مثبت این صعوه کشی رو مبدل به یک بداخلاقی نیم‌روزی ناشی از نخریدن کتاب کرد: حضور یک آقای جوان با موهای ریخته روی صورت که منِ در حال تاسف خوردن رو دید و یک سینی با یکسری کاغذ گرفت جلوی من.
ادبیات عرب رو برداشتم (اصلا ادبیات و عرب یک جور موسیقی عجیب خوشگلی دارن از نظرم🫠) و حدود یک هفته بعد QR كد رو اسکن کردم و گوشی من مجهز به اپلیکیشن جدیدی شد با نام ایرانیِ تمیز.
بالاخره اپلیکیشن کتابخوانی! عجب!
 این آشنایی با محل کتاب خون ها و کتاب های نو چنین بود و چه خوب شد که بود.
حالا گزارش.
این گزارش از نظر من گزارش واقعی ای نیست چون نصف بیشتر کتاب ها برای سال های گذشته بوده و خلاصه که در لحظه نبوده این گزارش و از زمان افتاده به حساب می آد. پس با خودم و این گزارش حال نمی کنم و امیدوارم امسال این چنین گزارشی برای هر ماه به طور دقیق باشه.
از بهخوان ممنونم؛ برای وجودش ازش سپاسگزارم و فکر کنم نهایت دوست داشتن هم همین تشکر از موجود بودن چیز یا کسیه.
فعلا:)