قطعا سعه وجودی یک انسان بیش از این مقداری است که من مطالعه کردم اما راضی ام از اینکه در حرکتم؛ راضی ام که توقف نداشته و همچون آب راکد نبودم؛  در مرحله بعد باید روی سرعت حرکتم بیشتر کار کنم ولی قبل از اون باید همین مقدار حرکت رو تثبیت کنم و احیانا اگر آفتی در این حرکتم وجود داشته که مانع رشد حقیقی انسانی منه و به من توهم حرکت داده، می‌بایست اون آفت یا آفات رو از بین ببرم. ما از مطالعه کتاب مگر چه میخواهیم؟ هدف چیست؟ پز دادن است؟ فخرفروشی است؟ یا که رشد است؟ وای از وقتی که احساس علم کنم و علم من حجاب من بشود!