جزئیات فعالیت

      از سه‌برخوانی اولین آنها، "اژدهاک" ، را خواندم و غرق در فضای متن شدم از زبانش که نگویم که تکرار محض است؛ به نظرم یک بیضائی است و امکانهای زیبایی شناختی زبان فارسی. فضاسازی تیره و تار اثر، مفهوم جاودانگی و تنهایی و.... یکی از تصویری‌ترین اثرهای ادبی‌ای که خوانده بودم را برایم ساختند.

بازخوانی هرمتنی از بیضائی روحین خواندن نخست پیش خور میکنم و این یعنی با متنی استخوان دار طرف هستم. هر متنی که خودش بازخوانی خودش را به جانم بیاندازد، یعنی در جای درستی نشسته است.