یادداشت‌های Mahdieh Marousi (3)

          در اتاق شماره ۶ همه چیز رنگ می‌بازد حتی آن نظریه های فلسفی و خردمندانه ای که به آدم بهانه زندگی میدهد؛آن چنان که وقتی پزشکی، گوش دل به دیوانه ای سپرد ، او نیز راهی همین خانه شد ، همین دیوانه خانه ای که عاقلان را پناه می‌دهند!
میدانی ، آخر زندگی کردن با از زندگی سخن گفتن هزاران راه فاصله دارد این را دکتری می‌فهمد که به این زندان دچار شده است .
یک داستان زیبا و با مفاهیم غنی از چخوف که با دوستی بین  روانپزشک و بیمار روانی بستری شده در بیمارستان و گفت و گو های آن ها ، سوال های بنیادی انسان را به چالش می‌کشد  . بیماری که نظریات پزشک را نفی می‌کند و می‌گوید تو هیچ وقت رنج های زندگی را تجربه نکرده ای و در آسایش و رفاه کامل زیسته ای ، پس هیچ گاه نمی‌توانی مرا قضاوت یا درک کنی .

        

          این کتاب عجیب به دل میشینه طوری که دوست ندارین تموم بشه 🥲
بولگاکوف ، پزشک جوانی که از شهری بزرگ به قصبه دورافتاده و بدون امکانات فرستاده شده و  اولین  تجربه های بالینی خودش رو در قالب شهامت توأم با ترس و اضطراب روایت میکنه . به طوری که از مطالعات  تئوری پزشکی و بدون هیچ تجربه ای مجبور به درمان بیماری های سخت و جراحی میشه و در این راه موفقیت های زیادی به دست میاره. کتاب به زیبایی تجربه های یک پزشک تازه کار  رو به یک پزشک ماهر و با تجربه  به تصویر میکشه. 

        

          در رویای زیستن در حصار مرگ 
به راستی زيستن چه بود ؟ آن بود که خانه اش را به زیباترین و گران ترین اثاث بیاراید و حریصانه تعریف و تمجید دولتمردان را به رخ بکشد ؟ خوشنودی را چنین می یافت ؟ 
پس چرا باید شیرین ترین سال های زندگی اش تنها همان خاطرات کودکی اش باشد؟
به راستی زندگی اش در همان خنده های کودکانه متوقف شده بود .