یادداشت‌های Mahya Mohamadi (3)

          یک شاهکار به تمام معنا! نویسنده دنیایی رو تصویر کرده که در عین کاملا خیالی بودن، کاملا واقعیه و نوشتن چنین داستانی کار هرنویسنده ای نیست. فقط باید ذره ذره بخونین و از خوندنش لذت ببرین.برای درک بهتر دیدن سریالش به همین اسم دید بهتر و درست تری روهم بهتون راجب داستان و شخصیت ها میده.
        

          در یک کلام، تکان دهنده! داستانی واقعی که گویای یک جنون آنی از سمت گروهی از مردمی که هرروز در کوچه و خیابان همدیگه رو میدیدند، به هم سلام میکردند و برای هم احترام قائل بودند و تبدیل شدن همون آدم ها به گروهی آدم کش و آدم خوار.کتاب در عین سادگی و روانی و صفحات کم، شمای درستی رو از  شدت فرسایشی که از یک رنج و ناامیدی ممکنه به جامعه دست بده ،به نمایش میزاره.
        

          تا پیش از دوره تدارک انقلاب مشروطه،حقیقت (برای یک ایرانی) عمدتا«امری از پیش»بوده است که نه با درگیری فعال با جهان، یعنی جهان را مورد پرسش قرار دادن،بلکه با واسطه«شهود» و «مکاشفه» و «فیض» حاصل می شده است. این به اصلاح حقیقت به کار هرچه می آمده، قطعا در کار شناخت و تغییر آگاهانه خود و جهان بی فایده بوده است.