یادداشت

        عنوان ترجمه ی فارسی: هوگو و ژوزفین
نایاب است و پیدا نمی شود. پی دی اف ش را شاید بتوان در ابنترنت جُست. امّا یک صفحه ندارد. کجا؟ یکی از حسّاس ترین قسمت های قصّه یعنی صفحه ی 159! هر که به آن جا رسید، بگوید برایش تعریف کنم چه می شود که بعدش آن جوری می شود! :)
آن قدر برایم عزیز است که حدّ و حصر ندارد و هیهات که این آخرین ریویوی من بر آن باشد...
این صرفاً دعوت فروتنانه ای است از همگان برای خواندن این شاهکارِ کوچکِ ساده که دست کم سی سال قبل از «لطفاً به من نخندید» نوشته شده و هرچند آن یکی ملموس تر و مفصّل تر است،  این یکی را من -شاید به سبب سادگی و عمق شگفتش- دوست تر می دارم...