افراد متفکر و صاحب دغدغه رو از خیلی از راه ها شناخت. شاید یکی از راه ها نوشتن باشه. بعضی اوقات نوشته ها و داستان ها دارای خط روایی ساده و سیناپس‌ی خطی یا حتی پیچیده است.
اما امان از وقتی که گوینده و نویسنده ذهنی آشفته داشته باشه و اول وآخر کلام رو به خوبی به هم نرسونه. می شه اثری که مخاطب خودش رو می چلونه، اذیت می کنه، می‌پیچونه و  گره می زنه.
اونجاست که بعد از تموم شدن کلام، فقط نفس راحت می کشی که آخيش. بالاخره تموم شد ...
دقیقا همون حسی که در حین خواندن این کتاب داشتم.
داشتم برای یکی از دوستان عرض می کردم که با تجربه نسبتا خوب از سیاگالش و البته عشق به امام موسی صدر که محور این کتاب بود، رفتم سراغ این کتاب. ولی به شدت پشیمون شدم.
درسته که این کتاب همزمان بود با ایامی که ذهنم به شدت درگیر بود، اما چیزی از شلختگی و دور خوردن های الکی کتاب نمی کاهد ...