یادداشت آذر دخـت

        از همان سالهای اول زندگیم  که کتاب دست گرفتم.
خودم به وضوح میدیدم و لمس می‌کردم ،که بوی کتابهای فارسی ،و بعدترها ادبیات و زبان فارسی از همه کتابهای دیگر متفاوتر است انگار بوی عزیز دور از خانه ای بود که بعد از برگشتنش می‌چسباندی به سینه و نگه می‌داشتیش با یک دلتنگی و ذوق شدید.
وضع من با خواندن شعر بعد از سالها اینگونه هست هنوز.
کتابهای شعر حس دارند ،بو دارند یک بو خنک و دلچسب که فرقشان همینجا با کتابهای دیگر معلوم می‌شود.

این کتاب رو هم هر چند که نثر بود دوست داشتم خیلی پیش تر با خودم قرار گذاشته بودم شاهنامه بخوانم ولی می‌دانستم عملیش نمی‌کنم ،حالا انگار به روح، شعر دوست ایرانیم بدهکار نشدم ،خوشحالم خواندمش  چون حالا اگر بروم و  شاهنامه  دست بگیرم راضیترم🥲