یادداشت نفیسه بهشتی

                بعد از تقریبا ۲۰ سال دوباره این کتاب رو خوندم. هنوز هم برام خیلی کتاب قشنگیه. کتابی که ناملموس عشق پدر و پسری رو نشون میده.
ولی شک دارم که می‌تونم این کتاب رو برای بچه‌هام هم بخونم یا نه... تنبیه بدنی که توی کتاب هست برای اون دوران نویسنده عادی بوده. ولی برای الان نه.
جالبه با اینکه خیلی کوچیک بودم و این کتاب رو می‌خوندم اصلا از تنبیه بدنی ها ناراحت نمی‌شدم، اتفاقا برام بامزه و خنده دار هم بود.
بعد از کلی تفکر به این نتیجه رسیدم که بچه ها باید آمادگی درک طنز کتاب رو داشته باشن و بخونن. وگرنه ممکنه جدی‌ش بگیرن و توی روحیه‌شون تاثیر بذاره. اتفاقی که با یه صفحه از کتاب خوندن روی پسرم افتاد.
چند ماه دیگه باز هم سعی می‌کنم این کتاب بانمک رو براش بخونم. امیدوارم اونم خوشش بیاد