یادداشت سمانه بهمنی

                بوف کور اثری ست تیره وکدر درعین حال پراز شگفتی..
شایداز جزء های عنوان کتاب هم مطلبی دست گیرمان شود..
مهارت درآینده سخن گفتن وبازگشت نامحسوس آن برای من جالب توجه بوده است.
مهم ترین شاخصه ی هدایت از دیدگاه من تسلیم بودن مطلقِ اوست. گویی از ازل تسلیم وخسته زاده شده است. 
بیچاره بودن هدایت ترحم آمیزاست درحالیکه تردیدندارم از این ترحم بیزاربوده است. 
جنون،توحش درافکار، دورویی و رذالت افرادِمحیط پیرامونش،
وحتی تیره بختی که از پدرومادر او به ارث رسیده از او بوف(جغدی)ساخته ست که معلق است..درهرحال بوف کور از آن جهت که جزئی وزیبا اگرچه غم انگیز توصیف کرده است پیشنهادمیشود..