یادداشت Roghayeh Baghbahari

        کتاب زمان را به ساحت مکان در آورده است، از زندگی کردن توی دل نوستالژی ایده‌ش اومده و سختی خواندن‌ش برای من این بود که خب نوستالژی هر کشوری و هر فردی متعلق به خودش و همراهی کردن با گذشته دوست داشتنی کشورهای دیگه بسیار کم کشش و سخت، اما گاهی پارگراف‌های عمیقی داشت که حقیقتا ازش لذت می‌برید.

راه که میروی قدم در آینده می‌گذاری و گذشته یعنی  نگاه کردن به پشت سر، چطور می‌شود در لحظه حال زیست؟