یادداشت آرین عبیدی

                منم مثل اکثر افراد در زمان کودکی سعی میکردم 
یکی دوتا الگو بین خواننده ها و اهنگسازا پیدا کنم
یکی که از شخصیت و اهنگاش  و رفتارش خوشم بیاد
و به قول معروف بپرستمش
ولی رو زندگی هرکدوم که زوم میکردم یه گندی از یه جاییش
در میومد و پس از هزاران بار نامید شدن فهمیدم اینا هم
یه مشت ادمن و ادما هم بی ایراد نیستن
و خب از اون به بعد سعی کردم همیشه فقط به عنوان یه هنرمند بهشون نگاه کنم و نه بیشتر
و تاحد ممکن هم سعي كردم چیزی از زندگی شخصيشون نفهمم که نا امید هم نشم
-------------
اینجا ما داستان فرانکی پرستو رو داریم
داستانی که نیمیش توسط "موسیقی" و نیمیش توسط ادم های اطرافش
روایت میشه و در هر دوی این روایت ها ما فرانکی رو از نگاه "دیگران" میبینیم همونطور که ارتیست های معروف جهان رو میبینیم
و خب شخصیت پردازی هم در همین حده
در حد دیدن یه مستند از خواننده مورد علاقتون

کتاب سه شنبه ها با موری(از همین نویسنده) هم تقریبا همین حالتو داشت و داستان موری از نگاه یکی از شاگرداش روایت میشد
ولی اونجا بیشتر میشد با موری ارتباط برقرار کرد

جدا از شخصیت پردازی داستان زندگیش هم مثل بقیه هنرمنداست
استعداد ذاتی
زندگی سخت
اوج شهرت و غرور
دختربازی و مواد مخدر
به فنا رفتن پس از دوره های قبل
و ...

همونطور که قبلا گفتم بخش زیادی از کتاب از زبان موسیقی روایت میشه پس وجود تمثیل ها و اصطلاحات موسیقیایی کاملا عادیه
و اگه به واسطه تئوری موسیقی با این اصطلاحات اشنایی داشته باشید لذت خوندنش دوچندان میشه البته اگه هم اهل تئوری موسیقی نیستید نگران نباشید چون خود نویسنده
خیلی شاعرانه اصطلاهات رو توضیح میده
- تشبیه عشق به تکنیک ترمولو تو نوازندگی
- تشبیه زندگی عاشقانه به یک سمفونی با چهار پویه

کتاب یه جورایی ادای دین به موسیقی دهه 
هشتاد نود امریکاست(حالا دقیقشو نمیدونم