یادداشت همشهری جوان

        از شرلی جکسون قبلاً داستان کوتاه «لاتاری»را با آن پایان‌بندی نفس‌گیر خوانده بودیم(در کتاب «لاتاری، چخوف و داستان‌های دیگر»با ترجمه و انتخاب‌های خوب جعفر مدرس صادقی)و بنابراین، هر ترجمه جدید از او می‌تواند کنجکاوی آدم را برانگیزد که این‌بار داستان یک عمارت بزرگ و قدیمی دورافتاده است که با خصوصیات غیرعادی بنا شده و پر از جادویی عجیب است. شخصیت‌ها، اعضای خانواده‌ای هستند که آمدند تا در این ساختمان عجیب و غریب زندگی کنند، اما کم‌کم متوجه می‌شوند گرفتار طلسم‌های مرموز این خانه شده‌اند. درباره این‌که این اثر معانی سمبلیک دارد یا ندارد، بحث‌های زیادی شده، اما نکته‌ای که وجود دارد این است که اینجا هم با یک پایان‌بندی فوق‌العاده مواجه خواهید بود. انگار که تخصص جکسون همین غافلگیری‌های آخر است.

به قلم احسان رضایی، شماره‌ی475همشهری جوان، 12مهر93