یادداشت احمد بابائی

                مروارید اثری ست درخشان در کارنامه استاین بک. 
استاین بک قبل از اینکه ناتورالیسم یا هر چیز دیگری نشانمان دهد، کینو را برایمان می‌سازد. پدری که پدر بودنش را کاملاً شکل داده و آرزو هایش را کاملاً می‌فهمیم. خووانایی را میسازد که بدون حرف زدن از عشقش به شوهر و کودک، همسر و مادری است که شکی در همسری خوب و مادری مهربان بودنش نیست.
 استاین بک (همانطور که یک هنرمند باید) با سخنرانی از شکاف طبقاتی سر ما را به درد نمی‌آورد بلکه شکاف طبقاتی را رسم می‌کند و ما آن را میبینم و لمس می‌کنیم. هنر اصلی استاین بک ساخت کامل و کم عیب و نقص شخصیت های اصلی و بعضاً فرعی و همچنین ساخت عالی مکان است و این یعنی او برای ما فضا می‌سازد.فضایی که از تعامل درست شخصیت ها با مکان بدست آمده است.
شکی نیست که استاین بک از بزرگ‌ترین نویسنده های آمریکایی و همینطور سبک ناتورالیسم تاکنون است. مردی که فقر را چشیده است و به مخاطب هم میچشاند.