یادداشت مهدیه معصومی

                سفرهایم با خاله جان داستانی پر شخصیت و خاکستری که چه یک هفته ای یا یک ماهه خونده بشه بعد از تموم شدنش براش دلتنگ می شی.
داستان نه خیلی قوی اما از متوسط هم بالاتر بود.
شخصیت ها توی داستان زیاد بودن که البته لطمه ای وارد نمیشد اما گاهی خواننده رو سردرگم می کرد.
پایان کتاب هم غافلگیر کننده بود