یادداشت محسن مهدی فر

                مشخص بودن زمان مرگ یک جامعه و تبعات آن برای افراد و تاثیرات آن در طبقه بندی مردم به گروهای مختلف 
دستمایه رمان خانم کاظمی با عنوان رنسانس مرگ است. در بخش های ابتدایی کتاب گاهی موضوع فیلم Island و In time به ذهنم می رسید که شاید نویسنده از موضوع این فیلم ها گرته برداری کرده باشد. اما خانم کاظمی در کتاب های کاج زدگی و باران زاد(برنده جایزه نوفه) و سندرم ژولیت نشان داده است ایده های خودش را در قالب نوشته هایش بیان می‌کند. انتقادی که تاکنون به نوشته‌های خانم کاظمی داشته ام این است که کمتر به فضا سازی و یا ساختن دنیای قصه هایش توجه می‌کند و بیشتر بر روی روابط انسانی از مشکلات خانواگی تا عشق و تبعیض ها تمرکز می کند. همیشه یکسری افراد  در قصه ها با درونمایه مذهب غالب هستند انگار جاهایی نویسنده برای خودش می نویسد و فقط خودش می داند برای چه اینها را نوشته است. به نظر من مسیر رشد خانم کاظمی در کتاب هایش قوام پیدا نکرده و او هنوز به یک امضا و فرم مشخص در نوشته هایش نرسیده است.
برای علاقمندان به کتاب های ژانر این کتاب ارزش یکبار خواندن را خواهد داشت.