یادداشت حامد صابری

        کتاب رو در زبان اصلی تا اواسط خوانده‌ام؛ سبک گلدول اینطوره که فکت‌های تاریخی رو داستان‌وار گزارش میکنه. سبک جالبیه.
ایده کتاب وفق اونچه تا الان خوندم اینه: چطور آن ایده‌های پس و پشت الفاظ آدم‌ها رو میشه حدس زد، یعنی آدم‌ها - خصوصا در موقعیت‌های حساس جنگی یا امنیتی و ...- گاهی چیزی به زبان میارن اما لزوما الفاظی که بیان می‌کنن نمایش آن قصد واقعی‌شون نیست و حالا شما چطور در این مواقع به ورای این ظواهر خوش اب و رنگ منتقل میشین.
 برای یک بازپرس یا وکیل یا کسانی که با دروغ‌گوهای حرفه‌ای و ژنتیکی طرف هستن چقدر این گزارشات جذابن!
در یکی از فصول، گلدول گزارشی بهت‌آور از بازی دسیسه و دروغ جاسوس کوبایی در قلب دستگاه اطلاعاتی آمریکا میده و شیوه‌های زبانی پنهان‌کاری.