من ترجمه‌ی پیمان خاکساری رو خوندم.
ایگنیشس، شخصیت محوری داستان، چنان شخصیت پردازی خوبی دارد که نمی‌توان فراموشش کرد. در عین حال که از او نفرت پیدا می‌کنی و چندشت می‌شود، کاری می‌کند دلت برایش بسوزد.

نخبه‌‌ای با روحیه‌ی حساس که به بهداشت و روابط اجتماعی  صحیح و قابل قبول در جامعه اعتقادی ندارد و یک همیشه معترضِ خودبرتر پندار است. البته در فضای پر از بی عدالتی  و چرکی که او زندگی می‌کند، این اعتراض‌ها به جا است.
هرچند در نهایت او قربانی است و با همه‌ی تلاش‌هایش، نه کسی او را می‌فهمد، نه برایش اهمیتی دارد.