فقط جلد اول رو خوندم، اونم نصفه و نیمه
به درد من نخورد، اما کتاب مفیدی هست. درباره فتح خون نوشته بودم، مگر می‌شود، سید مرتضی آوینی کتاب بد بنوسید؟ 
به همان ارجاع می‌دهم، نه نمی‌شود.
این کتاب هم بد نبود، مفید بود، اما به درد من نخورد.
همون طور که دنیای سوفی به دردم نخورد.
اما خداوکیلی، اگر سینماگران و فیلمسازان، فقط یک ذره، فقط کمی به این کتاب توجه کنند، اوضاع سینمای چرت ما بهتر می‌شود.
چرا سینمای چرت؟ چون فسیل، از اخراجی ها رد شد!
مثل این می‌مونه که کتاب های صادق هدایت از کتاب های آل احمد و شریعتی بهتر باشه.
نمی‌شود عمق افتضاح سینمای ایران را نشان داد.
اگر به مقالات سینمایی آیینه جادو، فقط کمی توجه شود، اوضاع بهتر می‌شود.
آینه جادو هم پر از پختگی و کمال بود.
مقالات سینمایی که به درد من نمی‌خورد، اما از نثر شهید آوینی لذت بردم.