یادداشت علیرضا جاهداری

                ابرهیمی معتقد است داستان می‌نویسد، نه تاریخ. در حالی که این کتاب هیچ بویی از داستان نبره‌ است. نادر داستان نمی‌نویسد، روایت می‌کند. آن‌هم نه روایت داستانی، که چند پاره از تاریخ را با وصله‌های ناهم‌گون به یک‌دیگر می‌چسباند و روایت می‌کند. نام فصل‌های این کتاب، شاهد خوبی برای این گفته‌ی من‌اند: «قانون لحظه‌ها و تصاویر متفرق». تکلیف این کتاب با خودش مشخص نیست. نمی‌داند می‌خواهد از عرفان بگوید یا از عشق یا کینه یا مبارزه علیه ظلم و یا تاریخ. در سردرگمی غوطه‌ور است، تا جایی که چندین‌بار حتی زمان روایت‌ها را هم پس و پیش می‌کند. این کتاب حتی تاریخ را هم بازگو نمی‌کند و صرفا روایتی‌ست چندپاره و ناقص از سرگذشت و زندگی آلان‌ آق‌اویلر.