یادداشت امیرمحمد حبیب پوریان

        از زمین تا ماه ،
رویاپردازی ای نسبتا جنجالی ،نتیجه ای واقع بینانه ،
 زمانی که بشر درگیر کشمکش های 1865 بود اما  ژول ورن شاید مجذوب ماه بالای پشت بام خانشان شده بود ( شاید رو پشت بام می خوابیده)  کتابی که ان زمان روی این ژانر اثر گذاشت و سفری را از قلب قرن بیستم برید و  وصله ی کاغذ های (شاید )کاهی دفترش کرد ، 
در این رمان و رمان قبلی اش  ( سفر به ماه )  روایتی از توپچیان آمریکایی و توپ سازان ( یا شاید طراحان توپ یا همچین چیزی البته یک عدد کشتی ساز شکست خورده هم هست ) اما به نظر شما ، وقتی جنگ پایان می یابد تسلیم می شوند و نهایتا تعطیلات را کنار سواحل فیلادلفیا  جشن می گیرند ؟  خب کاملا در اشتباهید  , البته کامل که نه ، فقط برای یک جشن بازنشستگی ان هم افراد رسمی ، یک فشفه با چند متر ارتفاع و فضای دو به علاوه یک انسان ( و یک سگ پیر ) فکر کنم زیاده روی باشد ، خب بگذریم ، آنها سوار فشفشه می شوند و به ماه می روند و  اما .... 
باید بگویم که قرار نیست هیچ کدامشان با یک آدم فضایی و دو صندلی (یا بیشتر ، چون نمیدونم چندتا دست و پا دارند ) روی ماه بنشینند و در حالی که یک فنجان قهوه در دست راست دارند و یک لقمه هم که آماده گرفتن پنیر از روی سطح پنیر ماه است  به کره ی زمین نگاه کنند و لابد بعدش هم با آدم فضایی ها به شهر فضایی بروند ، از این خبر ها نیست ، 
اتفاقا در ماه هیچ چیز که پیدا نمی کنند هیچی ، بلکه با چند تا شمع تولد در می روند و یک راست می روند ته اقیانوس ،،، البته دوباره شناور می شوند و  نجات داده می شوند و در ادامه هم اتفاقی نمی افتد ،،
در مورد ترجمه هم نشر پنگوئن را بهتر می دانم ولی افق  از لحاظ انتخاب اسامی و برگردانش بهتر عمل کرده ،  

پنگوئن =میشل /افق=میشل
باربیکان/ باربیکن 
نیشول/نیکول
ماتسون/ماستون