یادداشت محمدرضا مزرعی فراهانی

        خیلی خواندنی و جذاب بود، به خصوص به دلیل توصیفاتی که نویسنده -که کارگردانی فیلم رو هم در کارنامه‌ی خودش داره- از صحنه‌ها کرده و مخاطب کاملا می‌تونه صحنه رو تصور کنه.
فیلمنامه‌ی نامیرا هم همزمان به دست خود نویسنده ساخته شده و تحویل صدا و سیما شده. اما چرا تا الآن فیلم این داستان ساخته نشده؟ آیا چنین فیلم‌هایی برای جامعه‌ی ما اولویت نداره؟!