یادداشت آیلار اسماعیلی

                وقتی کتاب‌های آلموند را می‌خوانم انگار وارد ذهن نوجوان‌ها می‌شوم که فضایی است بین واقعیت و خیال. معمولا احساسات شخصیت اصلی کتاب در تمام لحظه‌های کتاب موج می‌زند. دیوید آلموند به عمق وجود شخصیت‌ها می‌رود و ما هم همراه شخصیت‌ها به عمق وجود خودمان.
فضای همه‌ی کتاب‌های دیوید آلموند بسیار عجیب است اما این کتاب عجیب‌تر بود. عجیب به موضوع خلقت و آفرینش در این کتاب پرداخته شده است. وابستگی مخلوق به خالق و برعکس. موضوعات عمیقی در پس نمادها مخفی شده و فکر می‌کنم هر چه بیشتر خواندن این کتاب در فهمش کمک خواهد کرد. دیوید آلموند به نظرم در کتاب‌هایش از منظر نگاه خودش به سوالات اساسی زندگی می‌پردازد.