یادداشت محمد مهدی
1402/7/21
باسمه
🔰 یادمه ادبیات دبیرستان چندتا شعر کوتاه از یه شاعر هندی به اسم تاگور آورده بود. سادگی و صمیمیتی داشت که با همون خوندن بار اول به دلم نشست. معلم ادبیات در موردش گفت که اولین آسیایی برنده نوبل ادبیات بوده. تصویرش با لباس ساده و ریش سفید و بلند توی ذهنم موند...
🔰 سال‌ها بعد، وقتی عناوین «ماه نو و مرغان آواره»، «رابیندرانات تاگور» و «ع. پاشایی» رو روی کتاب دیدم، انگار یهو تاریخ ادبیات کنکور دوباره یادم افتاده باشه خشکم زد... رفتم به اون سال و اون روز و اون کلاس...
🔰 کتاب، خیلی خیلی طبع لطیفی داره که با وجود حجم کمش، می‌طلبه آروم آروم خونده بشه تا اون بخش‌هایی که دوست دارین رو مزه مزه کنین...
🔰 دو بخش اصلی کتاب، ماه نو هست و مرغان آواره: ماه نو اشعار طولانی‌تر تاگور هست که بیشتر در مورد کودک هست (ولی نه برای کودک). مرغان آواره به شدت از هایکو اثر پذیرفته و کوتاه‌تر و دلنشین‌تر بود برای من.
🔰 برای ایامی که حال خوبی ندارین، بیمار هستین (مثل خودم)، نیاز به سبک کردن مطالعه دارین یا دلتون برای کربلای غزه گرفته، تنفس خوبی محسوب میشه...
13
(0/1000)
نظرات
1402/7/23
الهی، آن‌کس که تو را ندارد چه دارد؟ و آن‌کس که تو را دارد چه ندارد..؟ 🥲🌱 [دعای‌عرفهٔ‌حضرت سیدالشهدا]
1
0
1402/7/24
آره.. یه جمله‌ای یکی از اساتید می‌گفت که اگه همه انبیا توی یه دهکده کوچیک جمع بشنو یه جامعه‌ای رو شکل بدن، هیچ اختلافی باهم پیدا نمیکنن؛ چون همشون یه هدف دارن. ) و چه بسا یه وسیله(
1
0
1402/7/23
0