یادداشت گندم

                وای که چقدر کیف کردم با این کتاب .
ایده اصلی کتاب در مورد دختری به نام کیتلینه که بیماری آسپرگر داره بیماری ای که دنیا رو سیاه و سفید می بینه و هیچ حد وسطی قائل نیست.  دوستی نداره بغیر از برادر بزرگترش که از دستش داده و حالا بهمراه پدرش در سوگ فقدان برادر هستند. ابتدای کتاب کمی سنگین پیش میره و طول میکشه تا خواننده رو درگیر داستان کنه برای همین نوجوانانی که اهل کتاب نیستند رو نمی تونه جذب کنه اما به مرور خواننده رو شیفته  ی خواندن می کنه . خیلی هم آموزنده هست اینکه بچه ها با نیازهای خاص هم به مدارس معمولی می روند و مشاور مدرسه چه نقش تاثیرگذاری در مدارس و زندگی بچه ها دارند و اینکه به جزئیات ظریفی چون احساسات آدم ها با عمقی بیشتر از آنچه که در روزمرگی هامون حس می کنیم پرداخته.
درپایان اینکه زندگی یک موهبت خاص است، هر کسی باید خاص بودنش را قبول کند برای اینکه زنده است و زندگی می کند. 
به شدت پیشنهاد می کنم به ویژه به مربیان مدارس و عزیزانی که در تعامل با انسانهایی هستند که نیازهای ویژه ای دارند.