اولین لحظه‌ای که کتاب رو دست گرفتم تا بخونم، نیما بهم گفت چه احساسی داری که می‌خوای شجره نامه جدّت رو بخونی؟ و من احساس مور مور شدن همراه با ذوق و شعف داشتم.
این کتاب ۱۲ دوره داره و هر بخش به یکی از امامان از تولد تا مرگ می‌پردازه. ولی نه اونجور که همه کتاب‌های دیگه پرداختن! در هر دوره از ایرانی‌هایی که توی اون بازه تاریخی نقش مهمی داشتن گفته شده. پس اگه تاریخدان هستین، کتاب جذابی براتون نیست. ولی اگه مثل من و همسرم اطلاعات کم، یا در سطح معمول جامعه رو دارین، شدیدا جذابه!
دوره‌های اول کمتر از ایرانی‌ها حرفی زده شده. چون درگیر نابه‌سامانی‌های داخل بودن. ولی کم کم نقش ایرانی‌ها و تداخل زمانی ایران و عرب بیشتر میشه.
از طراحی صفحه و اطلاعات ریز و درشتی که اون وسط‌ها هم گنجونده شده بود نگم. اون‌ها زنگ تفریح بودن تا خستگی حجم اطلاعات زیادی که وارد ذهن می‌شه رو بشوره و ببره.
با اینکه اطلاعات سنگین و زیاده و سرعت خوانش کم، ولی بازم موقع خوندن به خودم می‌گفتم کاش جزئیات بیشتری اومده بود.
صحافی و چاپ و طراحی جلد همه عالی بودن.
تنها و تنها ایرادش بزرگ و سنگین بودن کتابه. که برای دایره المعارف بودن هیچ عیبی نیست. برای کسی که همه جا کتاب رو می‌خواد با خودش ببره و نه توی کیفش جا میشه و نه می‌تونه دست بگیره عیب بدیه :(
این کتاب برای منی که اهل تاریخ نیستم کمی بار فلسفی هم داشت. مدام به این شعارهای‌ کلیشه‌ای فکر می‌کردم که از تاریخ باید عبرت گرفت، تاریخ تکرار میشه. وقتی ۲۰۰۰ سال تاریخ چند قوم رو توی ۳۰۰ صفحه بخونین، به عمق این مطلب پی می‌برین.
در کل کتابیه که اصلا یه بار خوندنش کافی نیست. حداقل برای منی که حافظه‌م ماهی‌ه (ضعیف).

پی نوشت: این‌ها نظراتیه که موقع خوندن کتاب ریز ریز یادداشت کردم تا یادم نره. ولی این روزها (مهر ۱۴۰۱) وقتی می‌خوندم تا حواسم فقط برای چند دقیقه از اتفاقات دور و برم پرت بشه، مدام به این فکر می‌کردم که دین و اسلام و خدا اینه؟ پس اینایی که دارن به اسم اسلام حکمرانی می‌کنن کی هستن و از جون ما چی می‌خوان؟ این همه قوم اومدن و رفتن، چرا فکر می‌کنن اونا موندگارن؟