حالا من به تابلوهای نقاشی با دقت بیشتری نگاه میکنم، دلم برای ونگوگ و تمام رنجی که به واسطه نبوغ و درک نشدنش متحمل شد عمیقا می‌سوزد، دیگر به گوش بریده اش نمیخندم و یواشکی توی دلم «مشنگ دیوانه» خطابش نمیکنم.
و مگر بزرگترین کارکرد داستان چیزی جز این است؟ تغییر زاویه دوربین نگاه ما به زندگی و باز کردن آغوش ذهن و قلب به روی معناها و آدم‌های جدید... 
«شور زندگی»،روایت پرشوری از نبوغ، شوریدگی، شوقِ خلق کردن و معنای زندگی.