پرواز در خطوط هواییِ پستی برای اگزوپری بهانه‌ای‌ست برای اوج گرفتن.. تا آنجا بر خلاف دیگران که روی زمین مانده‌اند، به اندیشیدن بپردازد. برای او هیچ چیز حقیر و بی‌ارزش نیست، از آسمانِ روشن در روز و ظلمانی در دلِ شب، از ستاره‌ها، ابرها، مه، بیابان برهوت طلایی و یکدست. او عظمتی را که روی زمین محدود بوده است، در فضای لایتناهی می‌جوید، عظمتی که حد و مرزی ندارد. با دور شدن از زمین و عظمت‌های آن برخلاف دیگران آن‌ها را کوچک و خود را بزرگ نمی‌پندارد، بلکه به حقارت خودش پی می‌برد. آن وقت به این فکر می‌افتد که او کیست، از کجا آمده، چرا آمده و به کجا می‌رود. نه او، بلکه همه‌ی آدم‌ها.