نمی‌خوام خیلی واضح بگم که این کتاب، روان‌شناسی زرده؛ اما خیلی هم دست کمی از روان‌شناسی زرد نداره.
سراسر کتاب، توضیح زندگی نویسنده ست و در انتهای هر بخش در حد چند خط کوتاه توصیه‌هایی نوشته شده که البته همون توصیه‌ها هم فقط مواردی هستند که نویسنده از اونها استفاده کرده، و نه بیشتر از اون.
یه جور انگیزشی تو خالیه، میگه بهترین باش ولی نمیگه چجوری، میگه موفقیت رو به دست بیار ولی نمیگه چجوری.
در واقع حرفاش فقط به ظاهر قشنگه.
برای کسایی که خلق افسرده دارن هم اصلاااا توصیه نمیشه چون بیشتر احساس پوچی و غم میکنن به این خاطر که فکر میکنن رسیدن به موفقیت و حال خوب واقعا راحته ولی با این حال، اونها نمیتونن بهش برسن.
در نهایت خیلی توصیه نمیشه خوندنش