یادداشت حسین وحدانی

یوزپلنگانی که با من دویده اند
        از معدود مجموعه داستان‌های نویسندگان ایرانی که بسیار دوستش دارم. توصیفات نجدی و تصویرهایی که از فضا و اتفاقات می‌دهد بدیع و شگفت‌آور است. همزمان با اینکه قصه‌ی قرص و محکمی برای روایت دارد (چیزی که در خیلی از رمان‌ها و داستان‌های ایرانی غایب است) شاعرانگی سبک نوشتاری‌اش آدم را مجذوب می‌کند. 
      
29

27

(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.