یادداشت محمدرضا مزرعی فراهانی

                کتاب را در راه مشهد-اراک خواندم، رمان بسیار گیرایی بود.
پرداختن به موضوع وحدت شیعه و سنی در آن جالب توجه است.
نمی دانم چه مقدار از آن واقعی بود، اما لحظات یاری رساندن خداوند وقتی که امید به باریکی مو می رسد، به خوبی نشان داده شده بود؛ إنه لا ییأس من رَوح الله إلا القوم الکافرون (یوسف: 87)