حتی  اگر زندگی هیچ معنایی غیر از لحظه های زیبا نداشت باز هم کافی بود.قدم زدن زیر باران ، احساس وزش باد ، خیره شدن به برف در زیر پرتو های آفتاب ،یا تماشای تاریک و روشنی که به شب در می آید ، دلیل سرشاری است برای دوست داشتن زندگی.بگذار مرگ بیاید ؛ من در این مدت تپه های باشکوه داکوتای شمالی را دیده ام و همین طور یک نقطه از ستاره ای را که به آرامی در آسمان غروب آن جا ظاهر می شود. طبیعت مرا از بین می برد ، اما او حق دارد چنین کند ؛آخر او مرا ساخته و حواسم را با هزاران لذت و خوشی شعله ور کرده ....

_______________________________

کتاب،داستان مردی است که قبل از خودکشی نزد ویل دورانت می رود و از او دلیلی می خواهد که چرا نباید خودکشی کند.پس از آن دورانت به تعداد زیادی از افراد مشهور جهان نامه ای می نویسد و از آن ها می خواهد که به پرسش "معنی زندگی در چیست ؟" پاسخ دهند.سپس ، پاسخ هایی که از سراسر جهان به دستش رسید را در این کتاب به همراه نظر خودش منتشر کرد.برای خودِ من ،جذاب ترین جواب ها ، جوابِ زندانیِ محکوم به حبس ابد و جواب خود دورانت بود.با این حال به نظرم،از آن جایی که همه جواب ها ،شالوده یک عمر تفکر افراد برجسته ی تاریخ در مورد موضوعِ "معنی زندگی" هستند ،به شدت گرانبها و قابل تامل هستند. حس می کنم باید بار ها و بار ها این کتاب را بخوانم تا به عمقِ همه جواب ها پی ببرم.

پ.ن:احساس می کنم شخصا جواب هایی خیلی بیشتر از ویل دورانت برای پرسش هایش دارم :))