دومین کتابی است که از زویا پیرازد میخوانم،  سبک روایتش رو دوست داشتم ...
توجه خاصش به جزئیات رو ....
 و خب  از برخی از فشارهای  پنهان و آشکار که زنان درباره زیبایی و اندام شان  مجبور به تحملش هستند ،  به خوبی  صحبت میکنه مثل چروک پای چشم ها که در واقع  از سنی به بعد  یکی از  طبیعی ترین تغییرات  ظاهری زنانه است ، اما در جامعه امروزی  جوری به زنان القا میشه که انگار باید از این چروک ها خجالت بکشند،  و در رفع ان بکوشند ....
این کتاب  جز  اون کتاب هایی که با ذهن مغشوش و بهم ریخته هم میتونی بری سراغش و با شخصیت ها همرا بشی ....
در کل دوستش داشتم ...
آبان ۱۴۰۲