یادداشت هما

                پارادوکس خاصی رو موقع خوندن این کتاب تجربه کردم ؛
 در عین اینکه یه قسمتایی واقعا خسته کننده میشد برام، ولی نمیدونم چطوری بود که انگار این خستگی رو دوست داشتم.... در عین اینکه به ذهنم می‌رسید بعضی از صفحه ها رو رد کنم و برم صفحات بعدی، ولی همش یه حسی تو دلم میگفت که نه حیفه، و واقعا هم که حیف بود..... گاهی یک جمله وسط اون همه روزنوشت قشنگ حالت و خوب می‌کرد..... یه چند جا انقد به نظرم جمله قشنگ زیاد داشت که نمیدونستم کدوم و به عنوان بریده کتاب انتخاب کنم....
خلاصه بگم : واقعا دوسش داشتم و باهاش بهم خوش گذشت 💚🩷🤍