یادداشت گاهی متین

        این کتاب رو چندسال پیش دوستم بهم قرض داد، گفت: <<من نمیخونم، تو کتاب دوست داری، تو ببر و بخون و برام بیار >>.
خوندمش و شد جزو یکی از دوست داشتنی ترین کتاب‌هایی که تاحالا مطالعه کردم.
جملاتی که گفته میشد، اون حرفهایی که درباره‌ی استخوان‌های انسان بود و ... برام جذاب بود. از اون کتاب‌هاست که شاید اوایلش آدم رو جذب نکنه ولی ارزش ادامه دادن داره.
(وقتی این کتاب رو تموم کردم، به طرز عجیبی دیدم که ناخودآگاه ترسم از تاریکی ریخته )
این کتاب رو انقدر دوست داشتم که بارها هدیه دادم.