یادداشت کتابخورم

        ⭕انسان‌هایی که برای خود اصول و قاعده‌ای دارند، طبعا دشمنانی و دوستانی دارند
حالا وسعت و زمان و مکانِ این دوستی و دشمنی بستگی به هر شخص دارد 
امام علی علیه السلام به عنوان کسی که این جاذبه و دافعه در زمان ایشون به حدِّ اعلای خودش رسیده، ملاک نویسنده‌ی این کتاب است
علی (علیه‌السلام)، کسی که دوستان و دوست‌داران او محدود به زمانِ خودِ او نبودند، محدود به حدود زندگی او نبودند و دوستان او تا از دست‌دادن جان‌شان پای ایشان می‌ایستند و همینطور برعکس دشمنانی دارد در همه‌ی زمان‌ها و در اقصی نقاط جهان و کسانی که در راه دشمنی با او حاضر هستند حتی جانِ خود را هم به خطر بیندازند

⭕بخشی از کتاب :
امیرالمومنین علیه السلام در نامه‌ای که برای محمد بن ابی بکر نوشت، می‌گوید:
پیغمبر به من گفت: من بر امتم از مومن و نشرک نمی‌ترسم، زیرا مومن را خدا به سبب ایمانش باز می‌دارد و مشرک را به خاطر شرکش خوار می‌کند، ولکن بر شما از هر منافق‌دلِ دانا زبان می‌ترسم که آنچه را می‌پسندید می‌گوید و آنچه را ناشایسته می‌دانید می‌کند.
در اینجا رسول‌الله از ناحیه نفاق و منافق اعلام خطر می‌کند، زیرا عامه امت، بی‌خبر و ناآگاهند و از ظاهرها فریب می‌خورند.
و باید توجه داشت که هر اندازه احمق زیاد باشد، بازار نفاق داغتر است. مبارزه با احمق و حماقت، مبارزه با نفاق نیز هست زیرا احمق ابزار دست منافق است. قهراً مبارزه با احمق و حماقت خلع سلاح کردن منافق، و شمشیر از دست منافق گرفتن است.